KotorArt
Međunarodni festival
srijeda, 13. avgust
Crkva Sv. Duha, 21 h
GOSPA OD ŠKRPJELA
NATALIJA RADIĆ, sopran
DUBRAVKA DRAKIĆ, glumica
DORIS FRANOVIĆ, dječiji glas
ANSAMBL BOKA:
Tamara Knežević, flauta
Nenad Jovanović, violina
Željko Ivović, violončelo
Marina Mikić, klavir
Nikola Šašković, perkusije
Ulaznice
Ulaznice su dostupne preko mreže GigsTixa, putem interneta na www.gigstix.me i širom Crne Gore, na izabranim lokacijama Tobacco S Press.
Partneri programa:
Program
13. avgust 2025.
Irena Popović (1974)
Libreto: Jelena Novak
Gospa od Škrpjela, kamerna opera za dječji glas, naratora, operski glas i kamerni
ansambl
Uloge:
Jacinta – Natalija Radić
Jacinta kao djevojčica – Doris Franović
Naracija: Dubravka Drakić
Čekajući svog supruga da se vrati iz plovidbe, Jacinta Kunić iz Perasta izrađivala je goblen. Osim damasta i bisera različitih boja, Jacinta je koristila i vlasi svoje kose za izradu goblena. Dugih 25 godina posvećeno je vezla goblen nadajući se da će dočekati svog supruga koji se nikada nije vratio s plovidbe. Predanje kaže da je Jacinta izgubila vid vezući goblen. Uvertiru karakteriše smjenjivanje burnih i intimnih odsjeka koji metaforično predstavljaju život žene koja u svom dubokom bolu ipak opstaje, neumorno i posvećeno tkajući goblen simbol svoje ljubavi prema
čovjeku koga nikada više neće stresti. Kroz operu će nas voditi tri glasa: narator – glumica, operski glas i glas djevojčice, koji će kroz poetske slike ispričati jednu od najpotresnijih legendi Boke. Jacinta, kao narator danas, sjeća se svog djetinjstva dok je bila djevojčica, a kao odrasla (operska pjevačica) ni ne sluti da će život u zatvorenom svijetu svijetu. U libretu se smjenjuju prošlost i sadašnjost, san i java,
a susreću se i najljepši stihovi ženske poezije. Dugih 25 godine strepnje, čekanja, isčekivanja i samoće prati i kamerni ansambl Boka koji će, pored svirajućih dijelova, imati i dionice koje se izgovaraju ili šapuću, te tako postaju multipliciran glas Jacinte. Opera odmiče od očekivanih impostiranih glasova i pretvara se u svojevrsni vapaj i
glas svih bića koja vjerno čekaju.
Umjetnici
Natalija Radić diplomirala je solo pjevanje na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Radmile Smiljanić, 2006. godine. Sa akademskim horom Colegium musicum nastupala je na koncertima u Sjevernoj Makedoniji, Italiji, Francuskoj, Velikoj Britaniji, Irskoj, Rusiji i Kini. Kao članica operskog studija Narodnog pozorišta u Beogradu ostvarila je uloge u operama: Pokondirena tikva, Mihovila Logara, Sestra Anđelika i Đani Skiki, Đakoma Pučinija, Slijepi miš, Johana Štrausa. Učestvovala je kao solista na brojnim autorskim koncertima kompozitora Ivana Brkljačića i Aleksandra Simića, kao i u dramskim predstavama u
Beogradskom dramskom pozorištu (Amadeus, režija Alisa Stojanović). Nastupala je sa Kvartetom Slovenačke ilharmonije, na Bledskom festivalu, KotorArtu, gdje je učestvovala u premijeri Pasije po Steli, Antonija Pušića – Ramba Amadeusa, na Festivalu NEO u Novom Sadu. Radi u Ljubljani kao slobodna umjetnica, profesorka solo pjevanja i dirigentkinja dječijeg i omladinskog hora. Aktivno se bavi muzičkom terapijom, naročito u radu sa osobama koje boluju od demencije. Kao aktivna članica Udruženja muzičkih terapeuta Slovenije, učestvuje u projektima i edukacijama posvećenim primjeni muzike u terapijske svrhe.
Dubravka Drakić, glumica, diplomirala je na Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju, u klasi prof. Borislava Stjepanovića, 1999. godine, i na istom fakultetu izabrana u zvanje docenta na predmetu Govor, 2014. godine. Bila je direktorka Gradskog pozorišta Podgorica i imenovana za predsjednicu Savjeta KIC Budo Tomović. Ostvarila je uloge u igranim i dokumentarnim filmovima, televizijskim dramama i serijama, kao i brojne pozorišne uloge: Seljanke (Stevan Koprivica, Novela od ljubavi), Krčmarice (Aleksandra Glovacki, Tri musketara), Vještice (Petar II Petrović Njegoš, Gorski vijenac), Gospave Radomirove (Igor Bojović, Ženidba kralja Vukašina), Žoržete (Molijer, Škola za žene), Pralje (F. G. Lorka, Jerma). Igrala
je u Gradskom pozorištu Podgorica, na scenama za djecu i odrasle, Crnogorskom narodnom pozorištu, gradskim pozorištima Nikšića i Herceg Novog, kao i na festivalima u zemlji i regionu. Sarađivala je s rediteljima: Milanom Karadžićem, Jagošem Markovićem, Branislavom Mićunovićem, Ljubosavom Majerom, Blagotom Erakovićem, Petrom Božovićem, Anom Vukotić, Nikolom Zavišićem, Radmilom Vojvodić, Stefanom Sablićem, Borisom Liješevićem i dr. Dobitnica je više profesionalnih nagrada i priznanja, kao i godišnje Nagrade grada Podgorice, 2014. godine.
Doris Franović učenica je šestog razreda OŠ Drago Milović u Tivtu i Muzičke škole Tivat. Svira klavir, članica je školskog hora i klape Vokalni nonet. Dobitnica je nagrada na brojnim muzičkim takmičenjima. Na Solfestu, festivalu solfeđa na Cetinju, osvojila je prvu nagradu – Zlatnu notu, za najbolju vokalnu reprodukciju melodije a prima vista. Na Muzičkom festivalu mladih Crne Gore, s klapom Vokalni nonet, osvojila je prvo mjesto i specijalnu nagradu, a na takmičenjima iz klavira uvijek je visoko plasirana. Bavila se baletom, trenirala odbojku.
Tamara Knežević, flautistkinja, završila je Školu za osnovno i srednje muzičko obrazovanje Vida Matjan u Kotoru, u klasi prof. Jasminke Terzić i prof. Žane Marinković. Diplomirala je i magistrirala flautu na Fakultetu muzičke umetnosti, u klasi prof. Ljubiše Jovanović. Osvojila je niz zlatnih i specijalnih nagrada na takmičenjima u zemlji i inostranstvu. Kao solistkinja, nastupala je na Festivalu gudača u Kotoru, na KotorArtu i Purgatorijama u Tivtu. Solistički koncert pred italijanskom publikom održala je 2013. godine na Festivalu Nei suoni dei luoghi. Redovna je članica kvarteta Talija, trija Providenca i dua Amiccie. Radila je u školama u Bijelom Polju, Vasa Pavić u Podgorici, Vida Matjan u Kotoru, Budvi, a njeni učenici osvajali su veliki broj nagrada na takmičenjima u zemlji i regionu. Bila je članica žirija na međunarodnom takmičenju Davorin Jenko i više puta na republičkim takmičenjima u Crnoj Gori. Kao članica Crnogorskog simfonijskog orkestra, na poziciji prve flaute, nastupala je s poznatim dirigentima i solistima među kojima su Roman Simović,
Maja Bogdanović, Ivo Pogorelić, Uroš Lajovic, Bujan Suđić, Gordan Nikolić na festivalima BEMUS, Barski ljetopis, A tempo, KotorArt.
Nenad Jovanović, osnovno i srednje muzičko obrazovanje završio je u Školi za muzičke talente u Ćupriji, a osnovne i master studije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Ljubomira Mihailovića. Kao učenik Škole za muzičke talente, dobitnik je brojnih prvih i specijalnih nagrada na takmičenjima u
zemlji i inostranstvu. Bio je dugogodišnji član orkestra Opere Narodnog pozorišta u Beogradu i Kamernog orkestra Gudači Svetog Đorđa, i saradnik orkestara Camerata Serbica i Symphonia Vienna. Nastupao je u zemljama bivše Jugoslavije, u Norveškoj, Mađarskoj, Kini, Poljskoj, Slovačkoj, sarađujući s priznatim solistima i dirigentima kao što su Roman Simović, Uroš Lajovic, Ivo Pogorelić, Stefan Milenković, Bojan Suđić, Darinka Matić Marović, Gordan Nikolić. Učestvovao je na festivalima BEMUS, Ohridsko leto, Splitsko ljeto, Festival Ljubljana, NIMUS. Član je Crnogorskog simfonijskog orkestra, na poziciji vođe grupe drugih violina, kao i Crnogorskog kamernog orkestra. Kao član gudačkog kvarteta Crnogorskog simfonijskog orkestra ostvario je niz koncerata u Crnoj Gori i Albaniji. Bavi se pedagoškim radom kao nastavnik violine u Muzičkoj školi u Tivtu.
Željko Ivović, violončelo, počeo je da svira sa šest godina, u klasi prof. Zorane Prvulović. Bio je đak Škole za muzičke talente u Ćupriji, u klasi prof. Relje Ćetkovića. Diplomirao je na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi Dejana Božića, a postdiplomske studije završio na Univerzitetu za muziku i izvođačke umjetnosti u Gracu, u klasi prof. Tobijasa Štosijeka. Bio je član Beogradskog gudačkog orkestra Dušan Skovran, Banjulučke filharmonije i, kao vođa sekcije violončela, Festivalskog orkestra KotorArta. Član je Vojvođanskog simfonijskog orkestra u Novom Sadu od 2011. godine. Povremeno nastupa kao honorarni član s Beogradskom filharmonijom i Crnogorskim simfonijskim orkestrom. Vođa je sekcije violončela u Kamernom orkestru Serafim od 2022. godine. Nastupao je širom Srbije i Crne Gore, u Belgiji, Mađarskoj, Holandiji, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Austriji, Francuskoj, Italiji i Grčkoj. Član je Gudačkog kvarteta IL Belpaese od 2011. godine, a u duu s violinistom Igorom Vasiljevićem nastupa od 2017. godine. Zaposlen je u Školi za muzičke talente u Ćupriji kao nastavnik violončela, orkestra, čitanja s lista i kamerne muzike, od 2010. godine.
Nikola Šašković je džez pijanista čiji se umjetnički razvoj temelji na višegodišnjem muzičkom iskustvu. U svijet ritma ušao je tokom Srednje muzičke škole Stanković u Beogradu, gdje se posvetio izučavanju i izvođenju različitih udaraljki. Završio je odsjek za džez klavir. Studira na Džez akademiji u Gracu, gdje nastavlja da produbljuje znanje u oblasti savremenih ritmova i džez izraza. Aktivno učestvuje u muzičkom životu, kako kao član autorskih ansambala, tako i kao „sajdmen“ u raznovrsnim projektima. Stalni je član benda pjevačice Beti Đorđević, od 2024. godine. Sarađuje s brojnim istaknutim muzičarima s domaće džez i world music scene. Nastupao je na brojnim festivalima i manifestacijama, među kojima su: Belgrade Jazz Festival (2023, 2024), Bluzika Jazz Festival (2023), Jazz In The Garden (2023, 2024, 2025), Beogradska zima (2023, 2024), Dani porodice (2023, 2024), Dan državnosti Crne Gore, Bar (2024).
Irena Popović, kompozitorka rediteljka, završila Fakultet muzičke umetnosti u Beogradu, odsjek kompozicija u klasi Z. Erića i S. Hofmana, a zatim nastavila usavršavanje na magistarskim studijama u Salcburgu na Univerzitetu Mocarteum na katedri za kompoziciju i orkestraciju u klasi R. Febela. U njenom opusu značajno mjesto zauzima muzika za pozorište i film. Dobitnica je brojnih nagrada među kojima su Sterijine nagrade, nagrade na Međunarodnom festivalu malih scena u Rijeci, Festivalu profesionalnihpozorišta Vojvodine, na Susretima pozorišta/kazališta u BIH/Brčko distrikt, na filmskom festivalu u Antaliji. Najizvođenije kompozicije su: Slomljena opera srca mog za gudački orkestar, Mocart, luster, lustik ili deset komada s pevanjem nalik operi za soliste, rok bend, dečji hor i kamerni ansambl; Tišina i ništa za šaptača i klavir; Litle NOIZ za gudački kvartet, Uvertira Ajnštajnovi snovi /muzika za zamišljene operske scene za simfonijski orkestar, Zmijski car koji je pojeo slona za simfonijski orkestar. Osnovala je umetničku grupu Prerađivačka industrija muzičkog materijala i vokalno umjetničko društvo žena u ekspanziji Oh, meine liebe Constanze kojeobjedinjuje raznolike vidove umjetničkog izražavanja.
Jelena Novak radi kao glavna istraživačica i docentkinja na CESEM-u, FCSH, Univerzitet NOVA u Lisabonu. Njena interesovanja obuhvataju modernu i savremenu muziku, recentnu operu, pjevanje i nove medije, kapitalistički realizam, studije glasa i ženske identitete u muzici. Istražujući ova područja, djeluje kao istraživačica, predavačica, spisateljica, dramaturškinja, muzička kritičarka, urednica i kustoskinja, fokusirana na povezivanje kritičke teorije i savremene umjetnosti. Njene najnovije knjige su Postopera: Reinventing the Voice-Body (2015), Operofilia (2018) i Einstein on the Beach: Opera beyond Drama (koautorska sa Džonom Ričardsonom, 2019). Nedavno je sarađivala kao dramaturškinja na operi u sedamnaest pjesama Deca (2022) autorke Irene Popović, izvedenoj u Narodnom pozorištu u Beogradu. Trenutno radi na knjizi Opera u proširenom polju i istražuje šta znači i šta je potrebno da bi se pjevalo izvan ljudskog.
